HTTP durum kodları, istemci (web tarayıcıları veya uygulamalar) ile sunucu arasındaki iletişimin nasıl sonuçlandığını belirten 3 basamaklı sayılardır. Web geliştirme, API tasarımı ve hata yönetiminde kritik bir rol oynayan bu kodlar, 5 ana kategoride sınıflandırılır:
1. 1xx (Bilgilendirme Kodları): İsteğin alındığını ve işleme devam edildiğini belirtir. Örneğin, 100 (Continue), istemcinin veri göndermeye devam edebileceğini ifade eder.
2. 2xx (Başarı Kodları): İsteğin başarıyla sonuçlandığını gösterir. En yaygın kod olan 200 (OK), isteğin başarıyla tamamlandığını belirtir.
3. 3xx (Yönlendirme Kodları): İstemcinin başka bir URL’ye yönlendirilmesi gerektiğini ifade eder. 301 (Moved Permanently), içeriğin kalıcı olarak taşındığını; 302 (Found) ise geçici bir yönlendirmeyi belirtir.
4. 4xx (İstemci Hatası Kodları): İstemcinin isteğinde bir hata olduğunu gösterir. 404 (Not Found), istenen kaynağın mevcut olmadığını belirtirken; 401 (Unauthorized), kimlik doğrulamasının gerekli olduğunu ifade eder.
5. 5xx (Sunucu Hatası Kodları): Sunucunun isteği işleme sırasında bir sorun yaşadığını gösterir. 500 (Internal Server Error), genel sunucu hatalarını ifade ederken; 503 (Service Unavailable), sunucunun geçici olarak kullanılamadığını bildirir.
Bu kodların doğru kullanımı, kullanıcı deneyimini iyileştirir ve web uygulamalarının daha verimli çalışmasını sağlar. Örneğin, 301 yönlendirmeleri, SEO açısından önemli bir yere sahiptir ve sitenin otoritesini yeni URL’ye aktarır.
Daha fazla bilgi için ilgili yazıyı inceleyebilirsiniz:
